DUYURU: Temel İlk Yardım Eğitimi

KIZILAY ile yaptığımız görüşmeler neticesinde Temel İlk Yardım Eğitimi verilecektir. Eğitim yaklaşık 2 saat sürecek ve teorik olarak Temel İlk Yardım Eğitimi bilgilerini kapsayacaktır. Eğitim için herhangi bir ücret yada sertifika söz konusu değildir.

Etkinlik: Temel İlk Yardım Eğitimi
Tarih: 10 Ocak 2011, Pazartesi
Saat: 17:30
Yer: Beytepe Kampüsü, Yer Bilimleri Binası,
Giriş Kat Y2-02 no'lu sınıf








Not: Lütfen katılım durumunuzu bildirin.

DÖNEM DEĞERLENDİRİYORUZ TOPLANTISI

Merhaba arkadaşlar

Pazartesi günkü toplantıda (27 Aralık 2010) dönem değerlendirme toplantısı yapılcaktır.Bütün mağarasever HÜMAK üyelerini toplantıya bekliyoruz.Veeeeee toplantı ardından hümaklıların değişmez mekanı JMO(Jeoloji mühendisleri odası) ya gidilcektir.

Tuluntaş Faaliyeti Hakkında

Merhaba Arkadaşlar,

12 Aralık Pazar günü yapılacak Tuluntaş Faaliyetine katılacak arkadaşların 10 Aralık Cuma saat 17:00'de toplantı yaptığımız Y2-02 nolu sınıfta yapılacak faaliyet toplantısına katılmaları gerekmektedir.

İletişim için;

İrem Tel: 05553341023

Musa Tel: 05339290817

8 Aralık 2010, Çarşamba Yürütme Kurulu Toplantısı Gündemi

Merhaba Arkadaşlar,

Yine bir yürütme kurulu toplantısı gündemi ile sizlerleyiz. Konuların kolay takip edilebilmesi için bir önceki rapordan kopya çekerek başlıklar altında toplamaya çalıştım.

Eğitim

1) 13 Aralık 2010 Pazartesi günkü toplantıda İrem Yalçın tarafından getirilecek kurtarma videosu 'La Lunga Notte' izlenecektir.

2) 'Mağara Biyolojisi' konusunun eğitim kapsamında anlatılması için Emrah Özel ile görüşme Anıl Alkan tarafından yapılacaktır.

3) Dönem başında verilen dilekçeler nihayet sonuçlanmış olup spor salonu hafta sonları saat 11:00- 16:00 saatleri arasında topluluğumuzca kullanılabilcektir. Buna bağlı olarak ilk dönemden itibaren SRT çalışmalarına başlanması uygun bulunmuştur. Ancaaak; yeni üyelerin SRT eğitimine başlamalarının ön koşulu en az 4 mağaraya girmiş olmaları şeklinde belirlenmiştir.

Faaliyet/ Araştırma vs.

4) Yılbaşında düzenlenmesi planlanan Safranbolu Hızar Mağarası faaliyeti ile ilgili kararlar 13 Aralık 2010 Pazartesi toplantıda alınacaktır.

5) Hümak, Aspeg ve Esmad tarafından gerçekleştirilmesi planlanan kurtarma çalışması, ekipler kendi içinde çalışmalarını tamamladıktan sonra Ocak ayı içinde yapılacaktır. Bu da Ocak ayına kadar her fırsatta kurtarma çalışacağımız anlamına geliyor.

6) İrem Yalçın ve Şeyda Çelen Batı Toroslar ile ilgili daha önce yapılmış çalışmaları almak için 15 Aralık Çarşamba akşam 19 sularında Mad'a gideceklerdir.

Malzeme

7) 9 Aralık 2010 Perşembe günü mağara tulumları ve iç tulumların siparişleri verilecektir. Henüz kararını vermemiş olanlar acele edip Emrah Dirmit veya Anıl Alkan'a ulaşabilirler.

8) Mağara tulumları ve iç tulumlar dışında 3 küçük, 2 de büyük olmak üzere 5 hurç sipariş edilecektir.

9) Malzeme temizliği için 13 Aralık Pazartesi günü yapılacak toplantıda bir gün belirlenecektir.

10) Yeni alınacak hazneler konusunda bilgi almak için Anümab ile görüşülecektir.

İşte bir toplantı da bu konuların konuşulmasının ardından sona erdi. Esen kalınız efenim...

Tuluntaş Faaliyeti duyurusu

12 Aralık pazar günü tuluntaşa faaliyet yapılacaktır. Aramıza yeni katılan arkadaşların bu faaliyete katılması zorunludur. Faaliyet sorumluları İrem Yalçın Ve Musa can'dır. Kendilerinden faaliyetle ilgili bilgi alabilirsiniz.

İletişim İÇİN
irem Tel:
05553341023
musa Tel:05339290718

NOEL BABA

mağaracı çocukların soğuk kamp gecelerinde düşüne yattığı "kampta paket paket sigara dağıtan noel baba" noeli beklemeden manidar ziyaretlerine başladı.

ilk olarak sofular kampında mağaracı çocukları şenlendiren noel babanın bir sonraki ziyareti hevesle bekleniyor. dağıttığı paket paket sigara ile kampta bir şenlik havası estiren noel baba "çocukların gözlerindeki ışıltının ve dudaklarındaki gülümsemenin hastasıyım" diyerek yaptığı işten duyduğu hazzı dile getirdi. kendisine gösterilen aşırı sevgiden hiçbir zaman rahatsızlık duymadığını ifade eden noel baba "siz güzel güzel mağaranıza girin ben size başka başka hediyeler de getiririm yavrularım" diyerek doğa sporları ve mağaracılığa dair hissettiği sorumluluğu bir kez daha gözler önüne serdi.

sofular kampının sona ermesinin ardından noel babadan gelecek yeni yeni hediyeler için "bir sonraki kamp ne zaman ağbii" diye topluluk yöneticilerinin kapısını aşındıran gençlerin telaşlı bekleyişleri adeta gözlerinden okunuyor.

noel babanın bir kamp gününün herhangi bir saatinde, kampın herhangi bir yerinde aniden peydah olacağına dair güçlü inanç bir sonraki kampın kısa sürede gerçekleşeceğinin en önemli işareti olarak dikkat çekiyor. topluluk yöneticilerinin hal ve tavırlarına bakılırsa yeni bir kampın yakınlarda olduğunu tahmin etmek hiç te güç değil.

Bu Gençlerin Önü Açık

Bir 'Ne iş olsa yaparım abi' tadındaki yönetim kurulu toplantısının daha ardından, açıklığa kavuşturulan konuları sizlerle paylaşmaktan kıvanç duyarım. Daha rahat okunabilmesi adına konuları başlıklandırmaya gayret ettim. Gerçekten çok çalışıyoruz.

Eğitim/Sertifikasyon/Üyelik

1) 27 Kasım Cumartesi günü Manolya Çalışır, Emrah Dirmit ve Anıl Alkan'dan oluşan bir grup mağarasever AKUT ile görüşmeye gidip, bazı yararlı konular hakkında bilgi toplayarak ilerleyen günlerde duyurusunu yapacaktır.

2) Önümüzdeki haftanın ilk etkinliği olarak, 29 Kasım Pazartesi günü yapılacak olan toplantıda 'Planet Earth Caves' kurtarma videosunun topluca izlenmesi planlanmaktadır. Oley.

3) Şuanda tarihini net olarak hatırlayamamakla birlikte, Tahsin Pehlivan tarafından 'Isı Transferi' konusu topluluk üyelerine aktarılacaktır.

4) 'Mağara Biyolojisi' hakkında Emrah Özel tarafından bir eğitim verilmesi ile ilgili girişimler, Anıl Göksel Öser tarafından gerçekleştirilecektir. Şimdiden teşekkür ederiz.

5) Ocak ayında Kızılay tarafından düzenlenecek olan ilk yardım eğitiminin tarihi netleştirildikten sonra duyurusu yapılacak, sertifika almaya istekli bir takım klup üyelerinin kimler olduğu teker teker bulunacaktır. Kişi sayısının netleştirilmesinin ardından Kızılay ile konu hakkındaki iletişimler Turgay Baş tarafından sağlanacaktır.

Faaliyet / Raporlandırma / Sempozyum

6) 11/12 Aralık 2010 tarihlerinde Tulumtaş (Tuluntaş mı Tulumtaş mı allahaşkına biri bana söylesin) mağarasına Temel Mağaracılık ve Fotoğrafçılık Eğitimi için bir faaliyet düzenlenecektir.

7) 10-13 ya da 17-20 Aralık 2010 tarihlerinde HÜMAK-ASPEG ve ANADOSK tarafından ortaklaşa bir kurtarma eğitimi gerçekleştirilecektir. Eğitimin Eskişehir-Mayıslar mağarasına düzenlenmesi planlanmaktadır. Faaliyete HÜMAK'tan belirli sayıda kişiden oluşturulacak bir ekip katılacaktır.

8) Bilindiği gibi, 18-20 Mart 2011 tarihinde İTÜ tarafından 5. Ulusal Speleoloji Sempozyumu gerçekleştirilecektir. Sevgili Emrah Dirmit başkan, sempozyum için hem HÜMAK, hem de kişisel katılımı adına hazırlayacak olduğu 3 olası bildiri konusu belirlemiştir. Adı geçen konular şu şekilde başlıklanabilir:

a) Mağara jeolojisi ve hidrojeolojisi hakkında bir sözel bildiri

b) Mağara koruma ile ilgili bir sözel bildiri

c) Gerekli görüşmelerin yapılmasının ardından uygun bulunması durumunda hocamız Temuçin Aygen'in mağaracılık faaliyet fotoğraflarının sempozyumda sergilenmesi (ki bence de harika fikir, umarım olur)

9) Toroslar Araştırma Faaliyeti için MAD ile yapılması gereken görüşme İrem Yalçın ve Anıl Göksel Öser arkadaşlarımız tarafından gerçekleştirilecektir. Kendilerine kolay gelsin diyoruz.

10) Geçtiğimiz hafta gerçekleştirilmiş olan araştırma faaliyeti sonucunda çıkarılan Honaz Mağarası'nın haritası Emrah Dirmit ve Emre Cem Emiroğlu tarafından çizilerek web sitemize konacaktır.

11) Güz döneminin sonuna kadar elde bulunan tüm rapor ve haritaların derlenerek yayına hazır hale getirilmesi planlanmaktadır.

Malzeme & Ekonomik Bir Şeyler

12) Elimizde var olan topluluk parasının değerlendirilmesi için maliye sorumlumuz Cem Emiroğlu ve malzeme sorumlumuz Anıl Alkan çeşitli girişimlerde bulunacaktır. Bunların akıllıca girişimler olmasını umuyoruz.

13) Emrah Dirmit, efsane haline gelmiş mağara tulumlarımızın diktirilmesi için ilgili görüşmeleri yapacaktır. Anıl & Anıl logo tasarımları üzerine kafa patlatacaktır. Alevli bişeyler bekliyoruz artık.

14) Fotoğrafçılık eğitimi için gerekli olan tripod alımı tarafımdan gerçekleştirilecektir, artık üzülmeyiniz vay efendim tripodumuz yok diye.

15) Klup için gerekli ve eksik olan baret, hazne ve lazermetre gibi malzemelerin araştırılması ve temini, malzeme sorumlumuz Anıl Alkan tarafından gerçekleştirilecektir. Bauhaus'a falan gitmiş dün anlattı baya, işi biliyor.

Gördüğünüz gibi son derece alengirli işler çeviriyoruz, umarız hepsi gerçekleşir. Ne demişler, HÜMAK demek, HÜMAK demektir. Herkese sevgiler, saygılar.

RAPOR - Safranbolu/Mencilis EYLÜL 2010

Eylül 2010'da 7 kişilik küçük bir ekiple gidip çok keyif aldığımız Mencilis Mağarası faaliyetinin raporu hazırlanmış ve sitede paylaşılmıştır. Rapora sitenin Belgeler/Raporlar kısmından yada aşağıdaki bağlantıdan ulaşılabilir.
Raporu hazırlayan Aycan İrican, Anıl Alkan ve Serra Örsten'e teşekkürler.


Safranbolu / Mencilis Mağarası RAPOR

Faaliyetleri Değerlendiriyoruz

Herkese tekrar merhaba değerli mağarakıymetibilenler,

Toplantımızın amacı bayram tatili süresince gerçekleşen biri eğitim, biri araştırma olmak üzere iki faaliyeti değerlendirmek. Öncelikle Sofular faaliyetini değerlendireceğiz.

17:30 Herkes Emrah ve Cem'e çok çok teşekkür ediyor bu keyifli faaliyet için.

17:45 Herkes bu atraksiyonlu mağarada atlattığı badireleri anlatıyor bir bir.

17:58 Herkes bi eğlenmiş bi eğlenmiş. Mağarada yaşanan ufak tefek kazalar var, onun dışında herşey iyi, güzel.

18:00 sucuk, sosis, kestane, baklava, işkembe bi de diğer yemekler. ne ala.

18:02 ''iptekinin ne düşündüğünü bilmelisin'' by Tahsin

18:03 ''zamanında bu mağarada Tarık beni hop hop zıplattı'' by Tahsin

18:16 15 dakikadır bir kafa feneri geyiğidir gidiyor. Karar verildi. Mağaraya getirilecekler: 1-Kıyafet 2-Fener

Murat: Ben elime alıyorum, sorun olmuyor.

Turgay: Bende de.

18:20 Cem: 'Amar gölü biliyormuş ama bana söylemedi'

18:22 Emrah: 'Ne ayaksın sen olm?'

Dilenci Ferdi: 'Tripod'.

18:25 Emrah: 'Yorulunca bana su attılar'

18:35 aniden bir grup insan toplantıdan kaçtı :)

18:50 sofular faaliyetini yeterince değerlendirdik, değerlendirmeler ayrıca paylaşırız. Şimdi ara vakti. sigaralar yansın.

19:02 ısparta-Antalya bölgesine yapılan araştırma faaliyetinin değerlendirmesi için toplantıya 10-12 kişiyle devam ediyoruz. Diğerleri kaçtı valla. Bir o kadar daha adam vardı.

19:05 16 kasım saat 06:00'da kiralanan araçla yola çıkılmış. Emrah, Cem, Ferdi. Cücüyü de antalyadan alacaklar.

19:06 ''mağaranın ağzına doğru gösterir misiniz?'' by emrah

19:08 ferdi'nin bursadan getirdiği tatlı çıktı meydana

kekovadaki mağara maalesef daha önceden DEUMAK tarafından araştırılmış. Seranın yanında kamp atmanın keyfi çıkarılmış. Yine de mağaraya girilmiş, kurbağalar yılanlar vahşi hayvanlar gırla. ne işi var olum onların mağarada.

19:15 kekovadaki mağarada iş bitince ıspartaya doğru devam edilmiş. gece köprülü kanyonda kamp atılmış.

19:18 köylüler mağarada ateş yakmış, her yer duman. ilerlemek mümkün değil. dön geri geri. bekleyip ertesi sabah girmek lazım.

19:23 emrahla cücü honaz mağarasındalar. cem ve ferdi dışarıda bekliyor en geç 15:30'da mağaradan çıkacaklar diye. oysa her ikisinde de saat yok. bravo.

19:28 cem ve ferdi saat 17:00 civarında cücüyle emrahı kurtarmaya mağara girer.

19:30 ferdi cücüyle emrahı kurtaramamış olmanın derin üzüntüsünü yaşamış, o kadar söylenmiş ki cücü kendini suçlu hissetmiş ölmedim diye.

19:40 toplantı bitiyor gibi

19:45 sanki bitti gibi.

19:46 tamam bitti artık

RAPOR-Eskişehir/Mayıslar Mağarası-MART 2010

geçen seneden kalma bir faaliyet raporu.. aylar öncesinden yazılmıştı da düzenlenmesi için nedense uzun uzun beklendi..

darısı bu kadar geç olmamakla birlikte diğer faaliyetlerin raporlarına..


RAPOR Eskişehir/Mayıslar Mağarası MART 2010

Mağaracıya tatil demek mağara demektir

HÜMAK

Not: Uzun bir yazıdır, haberiniz ola :)

Her tatili dört gözle beklerim tatilin başında ya da sonunda mağaraya gitme umudum olur. Bilindiği gibi geçtiğimiz günlerde uzun bir ramazan bayramı tatilini geride bıraktık. Tati boyunca neredeyse mağaraya doydum diyebilirim. Bir süre sanırım mağaraya girmeyi düşünmeyeceğim :). HÜMAK olarak önce 12-15 kasımda Zonguldak sofular mağarasına eğitim faaliyeti düzenledik ve ardından 16-20 kasımda Antalya ve Isparta’ya araştırma gezisi düzenledik. Bu iki etkinlikte de bulunmak benim için büyük bir şans ve deneyim oldu çok eğlendim.

Zonguldak sofular mağarası ilk girdiğim mağaradan biriydi ve methini baya önceden bizim kulübün dinazorları tarafından işitmiştim. Merakta etmiyor değildim oraya gidilmesi bile aniden gelişti. Neyse efenim, bu faaliyetin sorumluluğu Cem ve benim omuzlarıma bir hafta öncesinden binmişti. Çalıştık çabaladık güzel, ilginç ve akıllarda kalması açısından baya düşünüp taşındık. Daha önceden yapmadığımız ilginç şeyler olmalıydı. Bunların başında her gece ateş başında kestane, son gece eğlencesinden sonra içilen işkembe çorbası (şanslı azınlık içebildi bu çorbayı) ve bayram öncesi yapılan bir tepsi baklava faaliyetin tam anlamıyla son noktası olmuştu. Eminim hepsi Hümak ailesinin damağında farklı bir tat bırakmıştır.

Gelelim sofular mağarasına 3 ekip olarak mağaraya girildi. Her ekip girip çıktıktan sonra biraz yorgunluk biraz sevinç karma karışık duygular içindeydi. Bana kalırsa sofular mağarası tam bir oyun gibiydi. 3 canın var hiç birine kıyamıyorsun ama gittiğimiz yollar zorlu. 1. Aşama Önce çatlağı geç ve ilk merdivene doğru yollan. 2. Aşama merdiveni çık ve büyük salona gitmek için yine bir merdivenden in. İnmeler çıkmalar hiç eksik olmadı, baya efor harcayan bir mağaraydı yeni arkadaşlarımız yoruldu yorulduğu için kamp boyu uyudu. 3. Aşama mağarada gölü bul ve gölün gerisindeki prensesi kurtar oldu ama bir türlü göl bulunamadı prenseste kurtarılamadı. Bir daha ki faaliyete kurtarılacak. Fazladan hala enerjim var diyenler için ise mağaranın 4. Aşaması fosil kol bulunuyordu ıslak kaygan inmeli çıkmalı bir kol. Yürümekte bile zorluk çekiliyor. Herkes mağaradan çıktığında 3 canının hepsine de sahip olmasına sahipti ama kimisi sağını solu çizmiş kimisi dizini sakatlamış kimisi de yorgunluktan solmuştu. Mağara biraları, sıcak kamp yemekleri önlerine gelince neşelenmiş mağarada olup bitenler ortaya dökülmüştü.

15 kasım pazartesi akşam saat 10 gibi Ankara’ya döndük. Ha şunuda değinmeden geçemeyeceğim dönüş yolunda uğranılan damak tadı denilen yerde yenilen kebab ve çorba beni iki gün tok tuttu. Nasıl bir lezzettir kardeşim baya iyi oldu açıkmış midelerimizi şenlendirdi.

Benim için daha faaliyetler silsilesi yeni başlıyordu. Daha sofular arabasından inmeden bir diğer araç ile görüşüyor aracı alacağım yeri kararlaştırdım araç sahibi ile. Beytepe kampüsteyim arabaya bindim indim bir şeyler oldu ve ben kendimi aştinin önünde Anümab’lı arkadaşlarla aştinin önünde buldum. Alper abi ben ‘’sırt çantamı okulda unutmuşum’’ dedi ve bir şakınlık bende peydah oldu nasıl koca çanta unutulur bilemedim, neyse sorgulamadan atladık kiralanan araca doğru beytepeye yollandık. Beytepe malzemeler indirilmişti. Cem gidilecek faaliyet için hazırlık yapıyordu ona da yardım ettik malzemeleri yükledik arabaya. Arabada Tahsin, Aycan, Alper, Cem hep beraber doluştuk ve önce Tahsin ve Aycan’ı sonrada Cem’i ve en son olarak Alper’i evine bıraktım ve benim eve girişim gece yarısı 01 buldu.

Dinlendim dedikten sora 02 de cem’i almaya gittim yazık adamım uyumamak için alar kurmuş beni bekliyordu. Onu aldım ve Eryaman’a ferdiyi almaya gittik. Yorgunluk gözlerimizden akıyordu, sabah 6 da yola çıkalım biraz uyuyalım dedik.

16 kasım bayram sabahı saat 06.00 kimse yok yollarda, yolda olanlarında kurban ya da camiye gitme telaşı mevcut idi. Bizde mağaraya gidelim diye yollara tekrar düştük. Ahmet sücüllü namı değer cücü bizi Antalyalarda beklemekte idi. Dağları tepeleri aştık en sonunda saat 13.00 gibi antalyaya düştük. Sücü tabi erken geldiği için Konyaaltı plajını gezmiş hafif bir ter atmıştı. Atladık arabaya tekrar koyulduk yola kemer, kumluca, Finike, Demre derken akşam saat 8 gibi çevreli köyüne vardık. Yol bilmeyiz iz bilmeyiz gelmişiz uzak yoldan. Köy kahvesi en güzel yerdir bilgi almak için indim ve köy kahvesinde meraklı gözlerle bize bakan insanlar bulunmaktaydı. Birden kahvenin önünde 3 kişi ortururken oldular mı meraklı bir kalabalık. Çevreden gelen kedi çıyırtılarına dayanamayan ferdi ‘’ mart mı geldi nedir kardeşim gibi’’ bir soru attı ortaya. Ben ve diğer ekip üyelerinin şakınlığına bakan köylüler normal heral de deyip pek aldırış etmediler. Metin abi ve kardeşi bize düdenin yerini gösterdiler ve çevreye bakınırken Deümak’lı arkadaşlar mağarayı çoktan araştırdıklarını orada öğrendik ve bu varan 1 oldu :). Neyse efenim gelmeden bilemezsin, girmeden göremezsin felsefesine uyarak mağaraya giriş işini ertesi sabaha bıraktık. Kampı uygun bir yere attık ve dinlenmeye çekildik.

17 kasım sabah 9, çevremizde seralar mevcut bayramlaştığımız insanlar seralardan kırmızı biber, elma ellerinde olan mahsullerden bize de ikram ettiler. Pek misafir perver Çevreli köyü sakinleri. Saat 11 gibi Hazırlandık gerekli ekipmanı alınca mağaraya doğru ilerledik. Cem önden gidip mağarayı döşeyecek ben arkasından sonra cücü ve ferdi gelecek diye konuştuk ama öle olmadı. Benim karnım bir garip, midem dönüyor başım ağrıyor tam mağaraya girecekken kötü oldum ve mağaraya girmekten vaz geçtim ve ferdinin yardımları ile çadırıma kadar getirildim dinlemek için. Birkaç saat uyuduktan sonra kendimin de iyi olduğunu anlayınca bende yardım için ekibin yanına mağaraya girmek için hazırlandım. Mağaranın ağzına varınca bizimkilerin çıkmış olduğunu gördüm. Yanlarına gidince mağaranın pek güzel olmadığını içinde bir yılan ölüsü ve canlı yılan ve kurbağaların bulunduğunu öğrendim. 40 m lik bir inişten sonra 50 m yatay bir şekilde devam ettiği ve çatlakla sonladığını söylediler. Hemen düşünüp taşındıktan sonra geçen yazın araştırdığımız Honaz mağarasına gidelim dedim ve ikinci planı yürürlüğe soktuk.



Saat 18 kamp toplandı karnımızda aç, köy kahvesine uğrayalım dedik bir çay içelim yola devam ederiz diye düşünüyorduk. Çay içerken cücü nerden bulduysa bir simit ile içeri girdi ve talihimiz bu noktada döndü simit’i 4 parçaya bölerek çayın yanına katık yapıyorduk ki bunu gören Metin abi gelin bizde karnınızı doyurun diyince gözlerimiz ışıldadı. Misafirperver çevreli köyü bir kez daha gönlümüzü kazandı. Afiyetle lezzetli yemekleri yedikten sonra saat 8 de mağara için gene yollara düştük.
Çaltepe köyüne Honaz mağarasına gitmek için Antalya’dan Manavgat istikametine giderken köprülü kanyon, beşkonak sapağından saptık ve virajlı bol yokuşlu yollar başladı saat gece yarısın çoktan geçmiş araç içinde bir sessizlik bürümüştü. Köprülü kanyonda geceyi geçirmek için kamp attık mağaraya’da yakındı burası. Saat 2 gibi herkes dinlenmeye çekilmişti.




18 kasım sabah saat 8 kahvaltımızı nehir kenarında keyifle yaptıktan sonra çaltepe köyüne doğru yola çıktık. Saat 11 gibi mağaranın bulunuduğu yere vardık hazırlıkları tamamlayıp mağaraya girecek ve haritalama yapacaktık ama olmadı. Mağaranın ağzına giderken yolda gördüğümüz insanlar mağaranın içine aydınlatmak için ateş yaktıklarını dikkatli olmamızı söylediler. Çok garipsedik ve mağaranın ağzına varınca keskin bir is kokusu etrafı sarıyordu. Bakalım içerde ne olmuş diye mağaraya girdik, keşke girmez olaydık göz gözü görmüyor dumandan dolayı, nefes alması çok zor. Yapılması gerekeni yaptık ve hemen geri döndük. Dumanın dağılmasını beklemekten başka çaremiz kalmadı buda varan 2 oldu :).



Çaltepe köyünde Araştırma gezisinde bize gösteren Ramazan amcanın yanına gidelim dedik belki karnımızıda doyururuz düşüncesi bizi sarmıştı. Neyse gittik Ramazan amca hacca gittiğinden görüşemedik ama kızı beni tanıdı ve buyur etti. Sofra hazırlayıp yemeklerimizi bir güzel yedik herkesle hoş beş sohbet ettik. Mağarada ateş yakmalarını anlattık. Yatmak için kampa geri döndük. Havada pek soğukmuş hemen kamp ateşini yakıp sıcak bir çay keyfi ve kestane pişirip enerjimizi topladıktan sonra yattık uyuduk.

19 kasım Cücü ve Ben dün bıraktığımız mağaraya ölçüm için girdik. Temsili bir kurtarma saati verdik kampta kalan arkadaşlara ve yolumuzu tuttuk. Mağaraya girdiğimizde duman gitmiş görüş mesafesi iyiydi. Hızlıca mağaranın sonuna doğru ilerlemeye başladık gölleri geçtik, salonlara girdik mağara umduğumdan büyük çıktı ve en sonunda sonuna ulaştık. Artık ölçme işine gelmişti sıra çıkardık klinometreyi, pusulayı çektik metreyi karış karış ölçtük mağarayı. Tabi zaman o kadar hızlı ilerlemiş ki kampta kalan ferdi ve cem meraklanmışlar haklı olarak. Cem ve Ferdi mağaraya girdiklerinde bizi işimize konsantre bir şekilde görünce sevindiler ama yüreklerini sıkmıştık bir kere. İyi olduğumuzu mağaranın uzun olduğunu anlatamadık bir süre, baya meraklanmış ve endişelenmişler. Ferdi, cücüyü yanına alarak mağaradan çıkıp kampa gittiler. Bana da mağaranın son kısımlarında Cem yardım etti. Saat akşam 7 de mağaradan çıktık. Islanmış, açıkmış ve üşümüştüm ama mağarayı haritalayıp kampa varınca tüm yorgunluğum gitti. Cem ve Ferdinin yaptığı yemekleri yiyip biraz dinlendik.




Sıra geldi ankaraya dönüşe konuştuk Ferdi yarın ki ablasının nişanına yetişmek için nerden geçeceğiz bilet bulabilecekmiyim telaşı içerisinde. Yola koyulduk Yeşilbağ köyü, kesme, derken Isparta yoluna düştük. Telefonlar çekmeye başlayınca Ferdi ve ablası arasındaki diyalogda artmaya başladı. Netten otobüs biletlerine bakmalar, Isparta da bursa ya 00.00 da otobüs var denildi. Acaba yetişirmiyiz yetişemezmiyiz endişesi hepimizi sardı. Kesmede arabaya mazot koydurmak için benzinliği açtırdık. Ispartaya kaç saatte gideriz dedik adamlar iki saat söyleyince,saate baktım saat tam 22.05 di yetişmemiz biraz şans olur diye düşündüm. Yoların durumunu biliyordum nede olsa ama bir tarafta da ferdi ve ablasının mesut günü vardı. Neyse karamsar olmadan bastık gaza geçtik köyleri,virajları gece karanlığında. Havada dolunay yolumuzu aydınlatıyordu. Eğridir gölünün kenarından geçerken hala yetişip yetişmeme durumunu düşünüyorduk. Yetşirse ucucuna olacak, ya da ucucuna kaçıracaktık. Isparta tabelası, otogar tabelası tam 10 dk vardı. Saat 23.53 de otogara girdik ve ferdi biletini alınca ve otobüsüne binince derin bir oh çektik yetiştirmiştik.

Ferdiyi otobüsüne bindirmenin mutluluğu ile karnımızı doyurduk ve bizde yola koyulduk ama hepimiz yorgun ve uykuluydu. Cem arkada yayılarak uyudu. Kah cücü kah ben abrayı kullandık ta ki benim uykum gelene kadar. Uykum geldi bilemediğimiz bir yerde çektik arabayı bir saat uyuduk. Sonra cücü arabayı ankaraya kadar getirdi sağolsun.

20 Kasım ankaraya saat 8 de geldik beytepeye malzemeleri indirdik ve cemi evine bırakıp bende eve gittim. Yorucu ve bir o kadar eğlenceli bayram faaliyeti sorunsuz bir şekilde sona erdi. Bahtsız mağaracılarmıydık yoksa şanslı azınlık mı kararı siz verin :)

Sofular Şeysi

Cuma günü saat 17.00'da yer bilimleri binasının arka kapısında buluşulmak üzere sözleşilmişti. Ben de hesaplarıma göre tam olarak o saatte, işlerimi halletmiş bir şekilde orada hazır olacaktım. Yani bu cuma sabahki plandı. Ama günün ilerleyen saatlerinde Anıl'ın gün gibi bir fikirle parlamasıyla işler değişti. Sonra bir daha değişti. Derken, Anümab ekibini saymazsak saat 17.30u bile geçmişken en son gelenler bizlerdik. Anıl daha ilk andan gazdı; yer bilimlerine yaklaşırken arabada müziği Pentagram'a çevirdi, sesi ve camları sonuna kadar açtı ve ''Mağaraya gidiyoruz laaaaaaaaaaaaaannnnnnn!!!!!'' naralarıyla buluşma yerine hızlı bir giriş yaptı. Gecikme için özür diliyoruz =)

Gidiş yolunda yine bol bol tuvalet, yemek ve sigara molası, yol şaşırmalar, Umut'a cin biber, karanfil falan bilimum acı şeyler yedirerek sınırlarını zorlamalar derken gece saatlerinde kamp alanına ulaştık. Ferdi'nin Hümak Mağara'ya online olarak yolladığı iletilerden aldığım saate göre saat 02.08'de kamp kurulmuş ve sabah ilk olarak çıkacak döşemeci ekip(Turgay, Emrah, Ferdi) yatmış.

Sabah en son ''Hacım saat 7 olmuş, hadi gidelim.'' sesleri eşliğinde yola çıktıkları duyulmuş çadırlardan, döşeme ekibinin. Çadırdan çıkanların sayısı arttı sonra. Yemekhaneden alınan bayatayazmış(!) ekmekler, nerden çıktığını anlamadığım ızgara telinde ısıtıldı ateşte, eritme peynir, kaşar, tereyağı, bal, reçel ve lokella eşliğinde kahvaltı yapıldı (bi tek zeytin eksikti). Sürekli sıkıntı çıkaran, tekrar tekrar açılıp kontrol edilen karpit haznelerinin de işi bittikten sonra (Biz Cem'le birlikte 5 defa falan açmışızdır benimkini) artık yola çıkabilirdi ilk ekip. Mağaranın yolunun da bir tuhaf olduğu bilindiğinden hayli kalabalık bir ekiple yola koyulduk. Son bir tuvalet ve sigara faslının ardından ilk ekip olarak 13.30'da girdik mağaraya - Aycan, Cem, Ahmet, Elvan, Alper, Musa ve ben - .

Önce aşağı inen parça parça taş yığınında kaydık, sonra guano yığınında kaydık, sonra dapdar bir yarıktan geçtik, sonra çatlaktan geçtik, sonra merdivenden çıktık...... Bunları yapıyoruz yapmasına da, hani yataydı kardeşim bu mağara?! İlk 2 saatten sonra rahatça dolanılabilecek bir galeriye çıkma ümidim de puf olup gitti zaten. Dizliğin şart olduğu ve ipini çekince şişen, sağlam bir malzemeden yapılan popoluğun üretilmesi fikirleri havada dolaştı.
İnişlerin yarım kazıkla yapılmasına karar verildi. Bu espriyi bir kez daha yaparsak Cem'in bu sefer dal parçası yerine direk bir ıslak odunla kafama saldıracağından emin olsam da her inişin başrolünde yarım kazık- Cem vardı :D
Elvan'ı ısıtmak için mütemadiyen penguencilik oynadık ve saatlerce sırtta taşıdığımız bot da sadece popoyu soğuk zeminden korumaya yaradı. Mağaraya yiyecek taşımak konusunda sanırız biraz abartılı davranmışız ama 7 kişi, hiç de acıkmadık. Geçilen her level'da bir sohbet, bir muhabbet, bir şamatadır aldı başını gitti. Fırsat buldukça fotoğraf çekildi. Musa'ya aluminyum çubuğu tutarken kendisinin saklanması gerektiği öğretildi. 'Mağaranın çıkışını bulamayan zor durumdaki mağaracılar' temalı videolar içinse Aycan'ı bekliyoruz. Galeride Cem, Aycan ve Alper, gölün yerini yarım saat kadar aradıktan sonra -Ahmet'in yeri zaten biliyor olduğu gerçeğini es geçerek hikayeye devam ediyorum - bir de bot şişirmekle vs enerjimizi harcamamayı mantıklı bulup en sonunda dönüşe geçmeye karar verdik.
Önümüze nerde ne çıkacağını artık bildiğimiz ve olaya alıştığımız için dönüş, tahminimizden daha çabuk oldu. Çok kişinin haznesinde son zamanlarda sıkıntılar çıkmaya başlamışken benim kullandığım Anümab haznesinin mantığını Alper'in desteğiyle son iki saatte çözmemizle, Aycan'ın sürekli dalga geçtiği 'mum ışığıyla dolaşmam' haline bir son verdim. Çıkışa 1 saat kadar bir zaman kalmışken mutlak karanlığımızı yaptık. Ve uzun süre kimse ışığını açmamışken, sanırım bu karanlığın gerçekten mutlak olmasını istedik hepimiz. Çıkışa çok az kalmış ve babalardan tutunarak sağdaki boşluktan kaçınmaya çalışırken az daha babalara geliyor olduğumu da belirtmek isterim. Ölüyordum bre korkudan. Aycan ve Ahmet de muhtemelen 'Aha sıçtık! Kesin burda kaldık', diye düşünüyorlardı. Neyse ki Aycan'ın eli, bir basamak olarak işlev görebiliyor =)
Gece 12'de çıkarız demiştik kamptakilere. Ve saat tam 00.00'ken - oha! dakikliğe gel - kendimizi gecenin ılık havasına ve yıldızlı gökyüzüne bıraktık. Ne yalan söyleyim; mağaradan çıkana kadar çay, kahve, sıcak çikolata ve bilimum sıcak şeyler içmeyi hayal ederken artık hiç de öyle sıcak şeyler istemiyorduk.
Hava güzeldi ve 'Olum hadi kaptırıp gidelim de mağara biramızı içelim!' diye hırlamaya başladık. Yani tam hırlamaya başladık ki yukarlardan sesler duyduk. Emrah, 'Orda kalın!' diye sesleniyordu bize. 'Yahu ne durması?, diyoruz. Yorulduk, biramızı içmek istiyoruz.' Ama Emrah, orda beklememiz konusunda çok ısrarlı. 'Olum bira mı getiriyolar acaba?' diyoruz. Ama yok yahu, uğraşmazlar onun için. Diyorduk kiiiiiiiiii, Ferdi'nin taşıdığı poşet içinde gerçekten mağaranın ağzına kadar üşenmeyip getirilmiş biralar!!!!!!! Gelen ekiple biraz sohbet, biraz muhabbet, sigara içmece, kıyafet ve malzeme değiştirmeden sonra ikinci ekibi de mağaraya yolladık - Tahsin, Derya, Serra, Aliş, Anıl ve Umut - .

Bizim ekip için; Aycan the örümcek adam ve yönetmen, Amar the yaralı diz ve goygoycu, Cem the yarım-kazık ve gönüllerin öncüsü, Elvan the üşüyen srtci, Alper the fotoğrafçı, Musa the nerede duracağını bilemeyen magnezyum çıbıkçı ve Başak the yamuk karpit haznesi.

Kampa döndüğümüzde, Turgay ve Manolya'nın bizi iki kap sıcak yemekle beklediğini gördük. Hepimizin karnını doyurdular, biraz sohbet ettik, sonra da yorgunluktan bayıldık. Sabaha karşı, uyku arası bir tuvalet molası için dışarı çıkan Amar'ın apar topar çadıra geri girmesi ve ''Ateş başında 11 tane köpek var lan! Talan etmişler her şeyi!'' şaşkınlığına yarım yamalak bir tepki verdikten sonra geri uyumuşum. Bir iki saat sonra uyanıp çadırdan çıktığımızda -ben yatmadan önce etraf ne haldeydi pek emin değilim ama - sahiden o talan halini görmüş olduk. Etrafta avare avare dolanırken sabah 10 gibi yoldan, mağara ekibinin sesi geldi: ''Heeey! Kalkın hadi, biz geldik!'' Tahminimizden biraz daha erken gelmişlerdi. Yorulmuşlar anlaşılan biraz ve daha da uzatmaya gerek duymamışlar. Hemen kahvaltılıklar çıkarıldı. İnsanlar çadırlardan kafalarını uzattıkça halka da büyümeye başladı. (Mağara birasını kim verdi yahu ekibe? Kaçırdım mı ben orayı?) İlk mağarasına giren Umut, oldukça keyif almış sanırım. Çıkışta kurduğu ilk cümle, ''Bir sonraki faaliyet ne zaman?'' olmuş. Herkes, 'Eğer ilk mağaram burası olsaydı, kesin bırakırdım mağaracılığı.' diyorsa da Umut eğer devam etmeye karar verdiyse adam olacak çocuk diyip 10 üzerinden 10 veriyoruz. Yani veriyorduk aslında ama Amar'ın dediği gibi ''Umut sen bu faaliyete gelmedin abi, bir sonrakine gelsen ya.'' diyebiliriz. Zira çıktıktan sonra bir iki lokma atıştırdıktan sonra ateş etrafına serilmiş matların üzerinde bir uyudu, pir uyudu. Gün içerisinde ara ara öldüğüne kanaat getirip anlık kıpırtılarıyla, tekrar rahat bir nefes aldık. Son ekipse saat 13.00 sularında mağaraya girdi. -Turgay, Manolya, Deniz, Emrah, Ferdi, Emre, Güner -

Pazar günü genel olarak ilk iki ekibin yorgunluktan yığılmış insanlarının baygın tavırlarıyla geçti. Bir ara patlatılan sucuk ve köy muhtarı ile jandarma komutanının ''Biz geldik, hadi bizi mağaraya sokun!'' talebini, ''Mağaraya girmek için çeşitli ekipmanların kullanılması ve onun için belli bir eğitim gerekiyor.'' şeklinde kibarca geri çeviren ama en azından mağara ağzına kadar size eşlik edeyim, diyen Amar'ın çılgın hikayeleri ise gündüz vaktinin ekstra anlarıydı.

22.00 gibi son ekip ve malzemelerin taşınmasına yardımcı olmaya gidenler de gelince içme faslı başladı (O sıralarda uyuduğum için arada olanlar ve saatler konusunda pek emin değilim).
Serra ve Elvan'ın yaptığı(yardım eden de vardır heralde) yemekler yendi. Servisten şaraplar, biralar getirildi. 'Onu seçtim' 'Bunu seçtim' şeklinde ilerleyen votka şatları yürüdü gitti. Şarkılar, türküler söylendi. Yavaş yavaş uyuklamalar, çadıra çekilmeler başladı. Bir sürenin ardından ilk hatırladığım, sabah 6'yı geçmişken yatma çabalarım sırasında Aycan'ın çekiştirip 'işkembe içmeden uyuma!' demesiydi. Emrah ve Cem emek emek işkembe çorbası yapmışlar. Herkes Emrah'ın elinden tahta kaşıkla işkembe çorbalarını yudumladı. O kesmeyince bardak bardak gitti. Artık sahiden uyuma vaktiydi ve saat 7 olmuşken kendimi uyku tulumunun içinde buldum. Aycan, Derya, Amar, Emrah, Cem hala kahkahalar ata ata oturuyorlardı. - Alper, kim bilir ne küfrettin bize çadırının önüne konuşlandık ve hiç susmadık diye -

Hava daha daha da aydınlık olunca artık kalkma vakti gelmişti. Faaliyetin başından beri bir baklava hikayesidir almış başını gidiyordu. Ki gerçekmiş meğer. Faaliyet sorumlular Süper Cem ve Süper Emrah, baklava hazırlatmışlar. Sabah da şerbeti pişirilip üstüne dökülünce mis gibi bir bayram baklavamız olmuş oldu. Çadırlar toplanıp etraf temizlenip eşyalar araca yüklenince baklavayı afiyetle yedik. Yola çıktıktan kısa bir süre sonra bir çeşme başında bulaşık ve malzeme temizliği için duruldu. Önce özenerek yapılan işler, baktık çok zaman alıyor, acele acele yapılmaya başlandı. Bu sırada şehire yaklaşıldığı için yüz göz, diş, kafa yıkamalar da yapılmadı değil. Saat 4 olup da istikamet Ankara denmek üzereyken soytarıca zıplamalarım sonucunda ayak bileğimi burktum ki dalga geçilmeye değerdi. Sen 11 saat Sofular Mağarası'nda ilerle hiçbir şey olmasın, git düz yolda ayağını sakatla. Evet buyrun benim. Önceki gece nasılsa ateş başında dikkat çekmeyip kalan iki şişe şarap ve bir kutu bira, dönüş yolunda içildi. Zonguldak'ta, Damak Tadı Pide ve Kebap Salonu'nda oldukça başarılı bir pazarlıkla çorba + kebap + meze +ayran 10 liraya tıka basa doyduk. Üstüne bir de çay ve pek şirin garsonlar. Faaliyetin ilk sabahı sigara içen herkese birer paket Winston Blue verip ''Benden faaliyet boyunca sigara istemezsiniz artık.'' diyen Tahsin yanılıyordu. Çünkü yemek üstü içilen çay sırasında hala ''Tahsin ya, sigaran var mı?'' diyen vardı ve sağ gözünde hafiften bir büyüme gördüysem de ağırbaşlı tavrını korumayı bildi. Yol boyunca yine bol bol çiş ve sigara molası verildi. Askeri Harekat Timi tadındaki cin insanların 'Sen, arkamı kolla. Sen, solu tut. Sen, repliklerini biliyorsun dimi?' mizanseniyle arka taraf pek bir eğlendi ve sonuç: The Final Victory! Cem, kucağında baklava tepsisiyle uyurken, Umut ise şaşılmayacak şekilde servisin arkasına yığılmış çantaların üzerinde, uyku faaliyetine devam etti. Biz de onu kıskandık ve en sonunda ışıkların söndürülmesiyle tüm servis derin bir uykuya daldı.

Saat 22.00'a gelirken Beytepe'ye çok az yolumuz kalmıştı. Yer bilimlerinin arkasına park edip eşyaları indirdik. Bir faaliyeti daha böyle bitirmiş olduk. Araştırma faaliyeti için bir gaz Antalya ve Isparta tarafına yollanacak Emrah, Cem ve Ferdi içinse ertesi sabah yeni bir tanesi daha başlayacaktı.

NOT: Bazı saatler tam doğru olmayabilir. Bi de son iki ekip konusunda galiba birilerini yanlış yere yerleştirdim ama gerçeğini bilemedim bi türlü, bilen düzeltsin. =) En keyifli kampımdı sanırım, var olan herkese öpücükler.

DUYURU / 12-15 Kasım Sofular / Zonguldak - Mağara Oluşumları ve Fotoğraf Eğitimi

Faaliyet Adı: Mağara Oluşumları ve Fotoğraf Eğitimi

Yer: Sofular / Zonguldak

Faaliyet Tarihi: 12-15 Kasım 2010

Faaliyet Sorumluları: Emrah Dirmit & Cem Emiroğlu

İletişim:

Emrah Dirmit: 0537 371 97 71

Cem Emiroğlu: 0536 629 06 52

Oluştuk =)

17:30 Sevgili mağaraseverler, inanmazsınız sizlere toplantıdan canlı olarak sesleniyorum. İnteraktif eğitimi deniyoruz, daha neler görücez bakalım, hayrola..

17:45 8 Kasım 2010 tarihinde hem mağara oluşumları eğitimini tamamlamak, hem de bayram tatilinde gerçekleştireceğimiz faaliyetin toplantısını yapmak üzere toplandık. Mağara oluşumları ile ilgili eğitim Turgay Baş tarafından aktarılıyor, şuan için herkes sakin sakin dinliyor gibi.

17:50 Emrah konuşmayı devraldı efem. Sedimental, diajenes, holye, lapya filan diyor. Benim bildiğim Diogenes var ama o saylanmaz, ben klinik psikoloğum. Genelde girdiğimiz mağaraların karbonatlı kayaç bloklarından oluştuğunu öğreniyoruz. Kalsit = CaCo3. Devam edelim...

18:00 Murat çizim üzerinde bize mağaraların nasıl meydana geldiğini anlatıyor. Çizdikçe çiziyor '6 senemi verdim ben bunu çizicem diye' diye diye. Merakla bekliyoruz. Cadı kazanı, düden, sifon, soda tüpü.. Güzel şeyler bunlar. Dinliyoruz..

18:10 'Bütün oluşumların temeli soda tüpüdür'. Bu bir kuralmış, 'yaşayan her organizma öğrenir' gibi bir şey herhalde.. Sarkıt, dikit, sütun, akmataş, traverten.. Her şey yolunda.. Perde, popcorn.. Bunlar biraz 7. sanatı çağrıştırıyor bana tabi, film başlasın mı? Yo yo, derse devam..

18:20 Aycan cevaplıyor: Güneş olmayan yerde kuruma çatlağı olur mu? Olurmuş meğersem. Anıl her şeyin cevabının fizik olduğunu söylüyor, bence psikoloji, Turgay'a göreyse 4. Bilemiyorum.

18:25 Şeyda konuyu değiştirdi: Oluşum da bir gelişim değil mi? Hafif kıpırdanmalar olmadı değil tabi, insanların kafası karıştı biraz. Emrah depremsellik filan dedi ama pek anlayamadım sevgili mağaracılar.

18:30 Radon gazının metreküpü kaça gider? Net cevap alamadık ama bu gaz, solunum yoluyla ciğerlerde birikerek kansere neden oluyormuş. Işıldamasına filan kanmamak lazım bunun, Rabbim sen koru. Mağarada izbe köşelerde kalmamak, hava akımının oralarda takılmak alınacak önlemler arasındaymış. Neyse Anıl Alkan 'radon gazını ben içime alırım' dedi de biraz rahatladık.

18:35 Ara veriyoruz.

18:50 Eveet, geldik faaliyet toplantısınaa.. 12-16 Kasım tarihleri arasında gerçekleştirilecek faaliyetimiz bilinmez bir yere düzenleniyor çok değerli mağaracılar. Aslında bilmeyecek bir şey yok, faaliyet sorumlumuz Emrah Dirmit daha önceden de düşünüldüğü şekliyle Tabaklar'a düzenleneceğini düşünüyor. Benim de dahil olduğum bir kaç kendini bilmez ise Sofular da Sofular diye tutturuyor :)

18:56 Aycan tahta kalemini eline aldı, Turgay sazı. Nefesleri tuttuk bekliyoruz.

19:30 SOFULAAAAAAAAAAAAAAĞĞĞĞĞĞRRRRR!!!

üç mevsim -36 mağaracının kampı

KIŞ

28 ekim perşembe saat 17 civarı, dışarıda yağmur bardaktan boşalırcasına,tıpkı karıncalar gibi, insanlar birer, ikişer yükleri sırtında yerbilimleri binasında toplanmakta. pekte kalabalıkmışız 36 mağara sevdalısı. Hiçbirinin gözünde tereddüt yok, varsın yağmur yağsın ne olacak sanki, der gibi bakmaktalar. herkesin üzerinde bir heyecan, aramızda bazı arkadaşlar ilk mağarasına girecek, bazıları da eski dostları olan mağara ile selamlaşmanın sabırsızlığında. sarpunalınca mağarasına gitmenin vakti gelmişti. arabaları bindik ve 8 saat sürecek olan yolculuğumuz başlamıştı. Arkamızda kalanlarda oldu, gelmek istediler ama olmadı. onlarda farkındalar ne büyük eğlencenin kaçtığının ama elden gelen bir şey yok.tek avunacakları şey, yağmurun çok yağması ve kastamonuya bu havada gidilir mi idi. tatlı bir tebessümle bize iyi yolculuklar dilediler. içlerinden, varsın olsun dediler bir daha ki kampta birlikte olacaktık.

yollar git git bitmedi, yağmur kah hızlandı kah yavaşladı ama hiç durmak bilmedi. gırgır şamata gırla gitti. Ankara, Çankırı, Kastamonu, derken Devrekani'ye geldik. saat gece yarısını çoktan geçmiş, insanları tatlı bir uyku bastırmıştı. Tam kamp Alanına yarım saat yolumuz kaldı derken, yolu hatırlayamadık ve yanlış yola girmemiz sebebiyle 2 saat gecikme ile kamp alanına vardık. hemen toplanıp ne yapalım ne edelim dedik; kamp bu gece kurulmayacak sabahın ilk ışıkları ile kurulacaktı, geceyi de sıcak otobüslerde geçirecektik. zaten ne kalmıştı ki sabah olmasına 3 saat vardı. otobüsün ışıkları söndü bir kaç hareketlilikten sonra herkes yerinde uyumaya çalıştı.

29 ekim sabah, gece şiddetini azaltan yağmur hala yağmaya devam ediyor, güneşi görmeyi bekliyoruz ama gri bulutların arasından kendini gösteremiyor. güneşi görmesek de yapılacak işler var en birincisi de kampı atma ve ardından mağaraya girme. ilk mağaraya girecek grup belirlendi. ekip üyeleri cem,cansın,meltem(anümab),rüveyda,emre ve nacizane benden oluşuyordu. grubu organize edip kahvaltımızı yaptıktan sonra saat 10.30 civarı omuzlarımıza çiseleyen yağmurun eşliğinde mağaranın yolunu tuttuk. onca yol gelmiş ve pek rahat uyuyamamış olmamıza rağmen neşeliydik, enerjimiz yüksekti.
mağaranın korunaklı ortamına girince hepimiz ohh ne de sıcak nidaları yükseldi. koca salOnları geçiyor, daralıp kıvrılan yollardan mağaranın derinlerine doğru gidiyorduk.
kimi zaman bir kayanın üzerinde, kimi zaman bir derenin içinde ama birbirimize destek olarak ilerledik. mağaranın odaları, odalara, salonları birbirine bağlana bağlana mağaranın üç ayrı çıkışından çıktık. hepimiz keyifliydik eee nede olsa koca mağaranın her köşesine bakmış, her yerini adımlamıştık ve tüm sırlarını çözmeye çalışmıştık.



mağaradan çıktığımızda hala yağmur yağmaya devam ediyordu fakat sanki bizlere acımış hızını iyice azaltmış, çok soğuk olmasa da serin bir hava vardı. keyifle, kaynamış çorbalarımızı yudumladık. saatler saatleri kovaladı, ekipler mağarayı hiç boş bırakmadı ve tüm mağara severler, bir bir mağaraya girdi. her ekip çıktığında; biz şöyle yaptık, şunu gördük, nidaları ateş başında heyecanla yükseldi.

şanslımı desek şansız mı pek bilemediğim 3 ekip mağaraya gece yarısında girdi ve ertesi gün saat 6 da mağaradan çıktılar. şanslıydılar gecenin soğuk havasını, mağaranın korunaklı ortamında atlattılar. şansızdılar sabah erken bir saatte çıktıkları için ateşi hazır bulamadılar. bunların hiç birisi dert edilmedi, ortak keyif mağaraya girmek ve eğlenmekti.

İLKBAHAR

30 ekim,hava pek güzel yağmur tamamen bitmiş, gri bulutlar dağılmış. güneşte yavaş yavaş karşımızdaki tepenin üzerinden, içimizi ısıtmaya başlamıştı.son iki ekip kalmıştı mağaraya girmeyen. onlarda grup grup mağaranın yolunu tuttular sanki mağara hepimizi çekiyordu. mağaracıdaki mağara sevdası kara büyü olsa gerek, hiç bir zorluk mağaracıyı yıldırmıyordu. akşam büyük eğlence için, gün içinde odunlar toplandı, kazanlar kaynadı. derken akşam son ekipte mağaradan çıktıktı. toplam 36 kişi, 5 grup, kampta bulunan herkes mağaraya girmişti. hatta biraz daha vaktimiz olsa mağara sevdalıları bir kez daha mağaranın yolunu tutacaktı. hep beraber ateş başında ellerimle yaptığım, makarna, soslu sosis, mantar yemeğini keyifle midemize indirdik.



sıra geldi son gece geleneğine insanlar ellerinde ne türlü alkolleri varsa, şarap, bira, votka, viski birer birer orataya çıkarıyor ve tüketime hazırlanıyordu. ateşimiz yetmez olmuştu 36 kişiye, çember büyüyor, ateş büyüyordu. saatler ilerliyor, toplanan odunlar tükeniyordu. sıra üslerinde oturduğumuz kütükleri yakma vakti idi. gecenin dondurucu soğuk bizi etkilemez olmuş ama ateş başında neşe katlanarak artıyordu. saatler ilerledikçe uykusu gelenler yavaş yavaş yatıyor, çember giderek küçülüyor ama ateş tüm gücü ile hepimizi ısıtıyordu.benimde uykum gelmişti saat dört civarında yattım. sabah öğrendim ki saat 6 ya kadar eğlenilmişdi.

YAZ

31 sabah saat 10 hava açık masmavi gök, sıcacık güneş. tam anlamıyla yazdan kalma bir gün. şaşırmıştım 3 günde hava bu kadar değişken olabilirmiydi. geldiğimiz üzerimizde bulunan montlar çıkmış yerini tişörtlerimiz almıştı. sabah gelen taze ekmek, bal ile kavaltımızı taçlandırmıştık. sanırım uzun zamandır ilk defa kamp dönüşü kahvaltı keyfi yaptık. çadırlarımız toplanmış, güneşin tadı çıkarılmış ve dönüş yoluna geçmeye hepimiz hazırdık. eşyalarımızı arabalara yerleştirdik, herkes yerleştikten sonra arabalar hareket etti. 3 günde bize 3 mevsimi tattırmış olan o müthiş dogaya ve sarpunalınca mağarasına veda ettik.



bir daha ki seneye aynı zamanda buluşmak üzere vedalaştık eski dostla ve şehrin yolunu tuttuk, kiminin aklına verilen ödevler, kiminin aklına yarın işinin olduğu yavaş yavaş geldi, sanki bir rüyadan uyanıyor gibiydik.



Akşam saat 10 gibi ankaraya geldik. yolculuğa başladığımız yere okula geri döndük malzemelerimizi odaya bıraktık ve kamp tam anlamıyla, sorunsuz bir şekilde amacına ulaşmıştı. hepimizde özellikle de faaliyet sorumlusu arkadaşlarımızın üzerinden büyük bir yük kalmış rahatlamışlardı. Eve gitmek için, arabaya bindiğimde yorulmuş olduğumu anladım. ne de olsa 3 gün de 3 mevsim var mı böyle güzellik.


MAĞARACILARIN MUTLU SONU :)

37 kişiydiler.. bi biz yoktuk..

28 ekim perşembe, saat 17:49, çeşitli gerekçelerden dolayı kampa gidememiş olan manolya çalışır ve turgay baş iki minibüsün ardından bildiriyor.

tam sayamadık ama sanıyoruz ki 37 kişiydiler. iki minibüse bindiler. yağmur sularıyla birlikte akıp gittiler. valla bu faaliyet aşkıyla sonumuz hayrolsun. desek ki 'olm hadi gelin çalışma kampına girelim, önümüz vize dönemi', 1 tane adam bulamazsın, 1001 bahane.

aklı olan bir bahane bulur gitmezdi kampa. ankarada böylesine bir yağmur var iken yağmurun anavatanı karadenize faaliyete gidilir miydi hiç. kastamonu'nun karadenizin batı kısmında kalıyor olmasını hafifletici bir sebep olarak göremeyeceğim valla. aklı olan 'teyzem doğurdu' der binmezdi minibüse. 'bana mısın' demedi mağaracı gençler. yağmurmuş, çamurmuş, pek de umurlarında gibi değildi. 4'te kalkacak araç için saat 1'de kampüse gelenler mi dersin, 'dönmeyecem abi nedir yani, yaşar giderim mağarada bundan gayrı' diyenler mi dersin. dersin bence. 'noolacak, gireriz çadıra, sıra gecesi yapar eğlencenin dibine vururuz' mentalitesi hakimken her şey mümkündür.

neymiş efendim kastamonuya gidilecekmiş, kamp kurulacakmış, 3 gece 3 gün kalınacakmış, üçerli beşerli mağaraya girilecekmiş, yemekli danslı eğlenceler düzenlenecekmiş. sıcacık sobanın başında oturup keyif yapmak, televizyonda güzel güzel filmler izlemek varken ormana girip odun toplamak, kocaman ateş yapmak, dibi kara tencerelerde yemek yapıp bir tastan iki üç kişi yemek yemek de neymiş. su bidonunda bilumum alkollü/alkolsüz içeceği boca etmek de neymiş. geçecen bunları hacıı.

neyse çok uzatmayalım, valla gidemediğimizden değil ama akıllı işi değil bunlar. oturunuz efenim evinizde, gitmeyiniz kampa mampa. hele bir de hepsi birbirinden eğlenceli 37 kişiyseniz, hiç gitmeyiniz..

saygılar...

DUYURU / 28-31 Ekim Kastamonu-Devrekhani Temel Mağaracılık Eğitimi

Faaliyet Adı: Temel Mağaracılık
Yer: Devrekhane/Kastamonu

Faaliyet Tarihi: 28-31 Ekim
Faaliyet Sorumlusu: Anıl Göksel Öser / Anıl Alkan

İletişim: rock_este@hotmail.com

05548024378 (A. G. Öser)

05066638336 (A. Alkan)

DUYURU / 23-24 Ekim Kızılcahamam Temel Kampçılık ve Yürüyüş Faaliyeti II

Yeterli katılım olmaması sebebiyle faaliyet iptal edilmiştir.

Bu Pazartesi de Toplandık.

18.10.2010 tarihinde, bir önceki haftasonu Kızılcahamam/Soğuksu Milli Park'ında gerçekleştirilen faaliyetin değerlendirme toplantısı yapılmış, ardından Eşref Kemal Kaya tarafından 'Temel Mağaracılık ve Temel Mağaracılık Malzemeleri' hakkındaki bilgiler aktarılmıştır.

Aramıza yeni katılan arkadaşlarımıza;

'Görüntüden başka bir şey almayın
Ayak izinden başka bir şey bırakmayın
Zamandan başka bir şey öldürmeyin'

bi iyice anlatılmıştır.

Herkesin ellerine sağlık.

deneme

deneme

DUYURU / 16-17 Ekim Kızılcahamam Temel Kampçılık ve Yürüyüş Faaliyeti

Faaliyet Adı: Temel Kampçılık ve Yürüyüş Faaliyeti
Yer: Kızılcahamam / Ankara
Faaliyet Tarihi: 16-17 Ekim
Faaliyet Sorumlusu: Manolya Çalışır

İletişim: manolyacalisir@yahoo.com.tr 0505 430 01 31

Eğitim Şart

Evet sevgili mağaracılar,

'Temel kampçılık' temalı dönemin ilk eğitim toplantısı 11.10.2010 tarihinde neşe içinde tamamlandı. Arkadaşlarımızdan İrem Yalçın ve Anıl Gökser Özer bize kampçılık nedir, yavru kurt nasıl olunur, kampta yanınıza getirdiğiniz ve getirmediğiniz için 1000 pişman olacağınız malzemeler nelerdir gibi gibi pek çok yararlı bilgiyi aktardı. Sevgili Murat Memişoğlu ise 'Kamp Malzemeleri Kullanım Tekniklerine Giriş I' isimli dersi 'Uygulamalı Çadır Kurma I' ile kombine ederek sundu. Valla biz de söyledik. Televizyonun-internetin, yatağın-yorganın, peluş oyuncağın-ketıl'ın olmayacak dedik. Kafamdabaret'i takip eden arkadaşlar temel kampçılık ile ilgili ayrıntılı ders notlarına http://www.humak.hacettepe.edu.tr/Learning/ adresinden ulaşabilirler. Sonra vay efendim ben mumumu unuttum yok efendim kibrit mi getireydim çakmak mı bilemedim demeyin =)

Bu haftasonu ilk faaliyetimiz Kızılcahamam'a düzenlenecek. Aramıza yeni katılan pek çok arkadaşımız var, umarım onlar da ateş başında kahvelerini yudumlarken bu faaliyetten bizim kadar keyif alırlar.

Kendi adıma haftasonunu sabırsızlıkla bekliyorum ve sözlerimi şu güzelim şarkı ile bitirmek istiyorum:

Hani bir dışarda olsam
Hep yürürüm, durmam
Benimle beraber yürür
Gökyüzü, toprak
Hürriyet, benimle beraber
Gökyüzü, toprak ve hürriyet
Ne güzel şeyler
Hani bir dışarda olsam
Belki günlerce uyumam
Sabahları yok artık o kahpe uyanışım

Duvarda kaldı gözlerim
Dalmışım

Tanışıyor muyuz Toplantısı

Bir tanışma toplantısı ve sonrası
Tarih: 8 Ekim 2010
Yer: Ankara


Eğitim ve öğretim anlamında hacettepede yeni bir yılın başlamasıyla birlikte torun torba bir olup yeni yeni insanlarla tanışalım diye seferber olduk. Biz pek bi hevesliydik ancak Hacettepe üniversitesinin yönetimi bizim bu kadar da hevesli olmamızı istemiyordu. Stand açalım dedik, yok dediler. Afiş asalım dedik, hele bir mühre yollayın da iki hafta sonra belki asarsınız dediler. Bari el ilanı dağıtalım dedik, izniniz yok devam ederseniz kötü olur dediler. Biz de her defasında hayretle açtık ağzımızı tövbeyle kapattık. Hay Allah dedik. Yine de vazgeçmedik. Az olabilirdik ama yılmamalıydık. Her türlü yasadışı imkanı zorlayıp el altından el ilanı dağıtıp, kendimizi afişe etmeden sağa sola afiş asmaya devam ettik. Biliyorduk ki bu üniversitede mağaracılık için yanıp tutuşan insanlar vardı ve biz, ilim şamda da olsa gidip bulacaksın felsefesiyle, bir şekilde onları bulmalıydık.

Bazen sınırlı kalan bu gayretlerimizle birlikte nasıl olacağını pek kestiremediğimiz tanışma toplantısı için son hazırlıkları yapmak üzere yenilenmiş yüzüyle eski dostlarını ağırlamak için sabırsızlıkla bekleyen yer bilimleri binasının Y2-02 no’lu güzide dersliğinde toplandık. Ufak tefek eksikler dışında tamam gibiydik. Ama bir önceki senenin 80 kişilik tanışma toplantısının ardından bu toplantıya 10-15 yeni arkadaşın katılıyor oluşu bir miktar sıkılmamıza neden oldu. Dert etmedik, üzülmedik. Ne de olsa elimizden geleni yapmıştık.

Emrah Dimdik’in ya da Emrah Tirmit’in ya da aslında Emrah Dirmit’in heyecanlı açılış konuşmasıyla başladı toplantı. Heyecanlıydı biraz ama heyecan güzel bişeydi zaten. Sonrasında Aycan İrican’ın hazırlamış olduğu tanıtım videolarıyla hızlıca devam ettik. Aycan dışında herkes için sürpriz olan videolarla mest olduk, kendilerini çok beğendik, hoşlandık. Ardından ben kendim şahsen (Turgay Baş) bir iki satır konuşmak için söz alıp bir iki paragrafla konuşmamı sonlandırdım, utanmasam daha da konuşurdum. Yeni katılan arkadaşların sorular ve kulübe katılma işini daha önceki yıllarda halletmiş arkadaşların bu sorulara verdiği birbirinden güzel cevaplarla toplantı nihayete erdi. Çok şeyler anlatıldı çok şeyler paylaşıldı. Akılda neler kaldığını da zaman gösterecek.

Toplantı sonrasında daha önceden konuşulduğu üzere JMO olarak bildiğimiz ama bizden başkalarının pek bilmediği jeoloji mühendisleri odasının yolunu tuttuk. İsterdik ki yeni insanların hepsi aramızda olsun, ama sadece bir iki kişi katıldı bize. Toplamda 15-20 kişi doluştuk odaya. Masaları enteresan bir geometriyle birleştirdik. Ardından masaları boş/dolu bira şişeleriyle süsledik. Bira şişelerini tokuşturduk. İçtik keyiflendik.

Biz içkili ve keyifliyken Ankara Üniversitesinde mağaracılık yapan ANÜMAB ekibinin sevdiğimiz, saydığımız üyeleri bir Anadolu rok grubu edasıyla odaya girmeye başladı. Odaya girişte ilginç bir yöntem uygulamalarından dolayı sayılarını tam olarak çözmedik. 5-6 kişi olduklarını tahmin ediyoruz ama hiiiç emin değiliz. Güzelce yerleştiler. Daha fazla bira söylenmeye başlandı ve haliyle adını gecenin sonuna kadar doğru telaffuz edemediğimiz Durak isimli garsonu daha sık görür olduk. Dakka başı geliyor gidiyor ama çoğu kez kapıdan ötesine ilerleyemiyordu. Neyse ki kamplarda malzemeleri elden ele yapma konusunda deneyimliydik ve her bira, sahibini bir iki eksik yudumla da olsa buluyordu. Derken derken genç arkadaşlarımızdan Musa’nın coşmaya başlamakta olduğu gözümüzden kaçmadı. Derken derken Genç Musa’nın bira tokuşturmaya düşkünlüğü olduğunu fark ettik. Derken derken Genç Musa ortamdaki hakimiyeti ele geçirdi. Artık kimse ondan habersiz bira tokuşturamıyordu. Masa altından gizlice bira tokuşturmaya çalışanların başlarına neler geldiğini yazıp ta canınızı sıkmayacağım. Genç Musa ortalıkta bi yerde ve doğrudan yerde oturuyor ve ortamı kontrol ediyordu. O, gerekli konuşmaları yapıp birasını kaldırdığında tüm şişeler ortada bi yerde buluşuyor ve ardından yudumlanmak üzere ağızlara gidiyordu. Genç Musa bununla da yetinmeyip gözüne kestirdikleri ortaya oturtuyor ve aynı ritüeli onlara da yaptırıyordu.
Gaza gelme konusunda yıllardır süregelen düşkünlüğümüzden ötürü bir müddet sonra kontrolsüz bir şekilde şarkılar türküler söylenmeye başladı. Ve en sonunda olan oldu, gaza gelme akımına katılan cücü(Ahmet Sücüllü)ortalık yerde ağızla yapılan striptiz müziği eşliğinde soyunmaya başladı. Amaç aslında cücü’nün göğsündeki ve sırtındaki dövmeleri göstermesiydi. Ancak cücü’nün içsel motivasyonunun bizim tahminimizden fazla olması neticesinde cücü’yü ortalık yerde striptiz şov yaparken, üzerindeki giysileri ritmik hareketlerle çıkarırken ve tişörtünü şehvetle bacak arasından geçirirken gördük.

Artık bitmeliydi, artık gitmeliydik, dağılmalıydık. Ama olmuyordu bir türlü. İnsanlar birer ikişer evlerine, sağa sola kaçıyordu ancak nedense biz 5-6 kişi oturuyorduk olduğumuz yerde. Hesabın ödenmesi, kalan biraların tüketilmesi, ekstra biraların gelmesine rağmen gidemiyorduk. Bunun tek bir nedeni vardı: Genç Musa. Hay Allah. Meğer anlatacağı çokmuş, anlatsın dedik, dinleyelim. O anlattı biz dinledik, biz dinledik o anlattı. Zaman zaman gözümüzün fal taşı gibi açılmasına sebep cümleler kurdu. Dursun istedik, durmadı. JMO çalışanlarının hadi artık sizi bekliyoruz uyarılarıyla hareketlenip kalktık yerimizden. Ama bu bile dağılmamıza vesile olmadı. Aslında dağılıyorduk ta farkında değildik, dağılıyorduk ta istediğimiz gibi değil.

Emrah’ın evinde, mutfakta, pilav üstü kuru fasulye eşliğinde yine yakalanmıştık Genç Musa’ya. Bir fırsatını bulup uyumak üzere yataklara kaçmamız yaklaşık bir saat sonrasında mümkün olabildi. Biz kaçarken şu sesleri hala işitebiliyorduk;

Ben seni öpeceğim. Kız o ne, dudak mı ?

Rüyalarımıza Musa girer mi endişesiyle ama yine de keyifle uyuduk.



Emeği geçen herkse bu keyifli akşam ve gece için teşekürler..

Tanışıyor muyuz diye hep düşünüyorduk ta meğer tanışıyormuşuz..

Tanışma Toplantısı - 2

Tanışmak için ikinci kez toplanıyoruz

13 Ekim Çarşamba
Saat: 17:00
Yer Bilimleri Binası / Y2-02 No'lu Derslik

iletişim: humakmaster@hacettepe.edu.tr

İkinci Görüntü

Elime ulaşan fotoğraflardan hazırladım, eğer elinizde başka fotoğraf varsa bana gönderin lütfen. Bu arada vimeo yasaklanmış bi ara başka biyere koymak lazım bu görüntüleri.

HUMAK - People from Aycan iRiCAN on Vimeo.

Tanıtım görüntüsü biraz hızlı ama gaz oldu

İvit, bu da böyle hızlıca bi tanıtım materyali olsun bize. Şeyda ve Anıl'dan gelen fotoğraflara bir de bendeki arşivden bişeyler ekledim. Bir hafta kadar bir vaktimiz olsa çok daha iyisini çıkarabilirdim sanırım.

HUMAK - Hacettepe University Speleological Society from Aycan iRiCAN on Vimeo.

Tanışıyor Muyuz?

Tanışma Toplantısı - 1

Faal ekip üyeleriyle faaliyetlere devam.. son haftalar..=)

Evet yaz faaliyetleri ve faal ekip üyelerinin enerjileri tükenmedi... Demiştik ama belki dahası da olur diye. Ve 18-19 Eylül' de Manolya,Turgay,Murat,Anıl ve Şeyda'dan oluşan ekip ile Emrullah Abi'nin Karaman' daki arazisine gidildi.kendisinin mükemmel misafirperverliği eşliğinde arazisinin tam ortasında yer alan Bucakini (ya da Hamdolsun Abimizin deyimiyle Emo'nun inine ) mağarasına girildi ve yanıbaşında ki Göksu nehri'nin geçtiği kanyonda güzel bir yürüyüş yapıldı..(aslında temizlik yapıldı desem yalan olmaz:P) Bu da yetmedi yerinde duramayan A.A. 'Hadi faaliyete gidelim' dedi ..(sanki aylardır ankara da duruyor da faaliyet yapmıyormuş gibi hahaha=P) Neresi neresi diye düşünürken bu seferki şanslı ilimiz Karabük seçildi. Safranbolu Bulak Köyü'nde yer alan Mencilis (Bulak) mağarasına Turgay, Manolya, Anıl, Aycan, Cem, Serra ve Musa'dan oluşan ekip gittiler. Henüz yoldalar. daha tam olarak dönmüş değiller ancak gayet güzel ve keyifli geçirmişler zamanlarını ve mağarayı da diplemişler.(Patlak zannettiğimiz bota rağmen..) Ne mutlu sizlere=)
Sanırım artık yeni dönem faaliyetlerine geçeceğiz zira bizim yerimizde duracağımız yok:))

yaz faaliyetleri.. faal ekip üyeleri:))

En son dediğim gibi güvercinlik mağarasından sonra boş durmadık tabi ki.. önce bir ekibimiz (turgay,manolya,anıl,ferdi,anıl...hatırladıklarım sadece) yarım kalan aspeg ile olan çalışmayı tamamlamak zere küre dağlarına çavurma tepe mağarasını haritalamaya gittiler. Ardından Dedegöl Dağları'na (Isparta-Antalya sınırdaki köyler , manavgat çevresi vs.. ) emrah,ferdi,anıl,manolyai,turgay araştırma yapmak üzere gitti ve elleri boş dönmediler birçok koordinat alınmış bulunmakta.. ve ardından Emrullah Özel'e yardımcı ekip olarak (ki anümabtan alperin katkıları es geçilemez..=) eşref,şeref,anıl ve ben Altınbeşik mağarasına haritalama ve araştırmaya gittik.bizim için çok iyi bir deneyim oldu.görülmesi gereken mağğaralardan biri kesinlikleee.. bakalım yeni döneme az kaldı ama hiç belli olmaz son günlere de bir faaliyet sıkıştırabilirizzz:)

Bilim ve Gelecek Dergisi / Yazı

Bilim ve Gelecek dergisinin Temmuz 2010 sayısında çıkan yazı aşağıda yer almaktadır.. okuyabilmek için resme tıklayıp yani bir pencerede açmanız yeterli olacaktır.

Yeni yeni yazıların yeni yeni dergilerde yayınlanması dileğiyle..

Hümak - Radyo Kaydı

9 Haziran 2010 tarihinde TRT Radyo 1'de yayınlanan +13 programına katılan Şeyda Çelen, Turgay Baş, Emrah Dirmit ve Cem Emiroğlu'nun muhteşem radyo sohbetini dinlemenizi şiddetle tavsiye eder programın kaydını gurula sunarız..

not: yasaklı sitelerden dolayı video'nun açılmaması durumunda www.humak.hacettepe.edu.tr adresinden programın kaydına ulaşabilirsiniz.

1-4 Temmuz Çoğurmatepe Mağarası / Küre Dağları / KASTAMONU

ankradan kastamonuya, karabükten ankaraya macera dolu yolculuklarla birlikte kastamonu ilinin Pınarbaşı ilçesinde bulunan ve küre dağları milli parkı sınırları içerisinde kalan çoğurmatepe mağarasına yapılan araştırma faaliyeti nihayete ermiştir.

ASPEG ile birlikte gerçekleştirilen bu etkinlik neticesinde mağaranın haritası için gerekli ölçümler alınmış ve faaliyetin amacına ulaşılmıştır.

Bu faaliyete HÜMAK adına katılanlar;

Anıl Alkan (kendisi aynı zamanda faaliyetin sorumluluğunıu da üstlenmiştir)
Ferdi Uğurlu
Manolya Çalışır
Turgay Baş
Murat Memişoğlu (kendisi hala asker sayılır)
Aycan İrican (kendisi çingene kemancı olur)

cehennem sıcağı vs mağara serinliği( güvercinlik)

Yazar: Ferdi Uğurlu
Yazı Tarihi: 18 Haziran 2010

4-8 Haziran 2010 Konya - Güneysınırı-Güvercinlik Mağarası Kampı

çantamı aldım koluma
çıktım kampüs yoluna
ben bir ego beklerken, beklerken beklerken beklerken beklerken....gelmedi meret.ne ego ne dolmuş..zaten bekleyince gelmezler..faaliyet benim için sorunla başladı inat yaptım geldim..
faaliyet öncesi çimenlerde keyif yapılıp bol bol eğlenildi..keyifli bi gezi olacağı burdan belliydi:D
güsel bi 4 haziran akşamı saat 11 de malzemeler arabaya yüklenip 11.30 da yola çıkıldı..(cem,cansu,eşref,şeyda,emrah,anıl,ahmet sücü,aycan,şeref,ebru ve FERDİ )okulun verdiği nimetlerden faydalanıp otobüse güzelce yayıldık.koltuk fazlası vardı ve bu koltuklar usta ellerde güselce sahiplenildi..yola çıkıldıktan sonra bu usta ellerce sahiplenmiş koltukta mışıl mışıl uyudum.. ben uyurken bol muhabbet bol eğlence olmuş olsa gerek ki sabah ben kalktığımda herkes yorgundu..
uyandığımda konyaya çoktan varmış jandarmadan izin istiyorduk.izinler alındıktan sonra uygun bi fırından bolca ekmek alındı..şöför abey bunlar az 50 tane alın nağraları atsa da 30tane alıp yola koyulduk..(ekmekler sıcakken çok güseldi) uygun köyden muhtar alınıp mağaranın yoluna girildi..muhtarla emrah'ın konuşmalar şahane idi..emrah halktan bihaber bilim adamı rölünde efenim buralar testisin çekilmesi ile oluşup tüm buralar karstiktir.. muhtarın aklında küfür mü edio gibi düşünceler geçse de bu düşünceleri günyüzüne vurmayıp mağarayı gösterdi...muhtar beyimiz tüm köy gibi defineci olup bazı masallar anlatsa da pek ciddeye alınmadan dinlenildi..
neyse mağara bulundu kamp kuruldu..sabahın serinliğinde yatalım denildi..(öğlen bi grup mağaraya girckt)amabiz yatar yatmaz güneş tepimize çöreklendi ve çadır içinde sauna etkisi yaptı..ahmet hariç uyuyan yoktu..burdan brawoo ahmet nağraları atıp alkışlıyorum kendisini..
az birz uyunup aycan emrah cem ve şeyda mağaraya döşemeye indiler.bzde ahmetle yanlarında yancı modunda bi istekleri olursa gider alır geliriz die onlarla gittik..
bi istekleri olursa diye gittik ama istekleri olmaz olur mu hiç :D
ahmet ve ben mağara ile kamp arasında mekik dokuduk.git gel git gel git gel öldüm ama şeydanın bnm yerime sen gir sözünden sonra hemen dirildim ve bi koşu kamp yerine gidip hazırlanıp geldim.artık inmeye hazırdım.korkmdan da inmeye başladım(yalan hafif tırsma vardı)
mayısları saymazsak ilk dikey mağaram denilebilirdi..inmesi çok zevkliydi..hep freee..şıııııııııııır die iniosun...inerken çıkması nasıl olur die pek düşünmedim..hep şııııııııır die indim.. 85 metre döşeme yapıldıktan sonra ,söz verilen saat geldiği için mağaradan çıkıldı...(döşeme tam bitmemiş mağaranın dibine inilmemişti..).(döşeme için emrah ve cem in ellerinden öperim..)
çıkarken anaaam ağladı...ama yinede pek yorulmadan çıktım :D(yalan )
2.gn mğaraya şeref eşref cansu anıl ve yine cem girdi.cem mağaranın dibini görmek istese 85mt inilip bunun çıkması da var denip daha fasla inilmemiş...ama çok eğlenilmiş...hatta eşrefin mağaradayken star wars ve yemek sözü verdiği söylentileri var...unutulmaya bu :D
2inci günün akşamında son grup mağara girdi şeyda ebru ahmet ve yine emrah ve ben..
ilk gün zorluğu gördüm bidaa dik mağaraya inmem desem de dibini görmeyen dıt dıt dıt diyerek yine indim mağaraya..ben 9.30 da mağaraya inmeme rağmen birkaç aksilik (evet ebru eğer bunu okuyosan o aksilik sensin :p ) yüzünden grubunun mağaraya inmesi 11.30 u buldu..mağaraya inmek dediysemde sadece ilk bölümünü..neyse takım geldi..yavaş yavaş aşağılara inildi..40-80-85-100-130 mt derken bide baktık ki dipteyiz..hobaaaaa..içerisi şahane...avrupa ve türkiyenin en büyük galerisi sözleri gerçekmiş...sesimizin yankısı 6 saniye sonra geri geliodu..ses hızı ve süreden mağaranın uzunluğu ölçülebilir..ilgilenenlerin dikkatine ...
oluşumlar fln şahane...uff o perdeler de ne öyle..:D tek kötü yanı mağaranın dibindeki mad kaynaklı o yazılar idi..mad a kızdım..ankaraya gelince yine kızıcam..bidaaha yapmasınlar :D
ııııııııı -ıh (bunu söylerken yumruğunuzu kapatıp işaret parmağınızı kaldırın ve sallayın) :D
yukardakilere verilen saat yaklaşıyordu ve çıkılması gereken 135 mtre vardı, oyüzden anagaleri de az gezildi..yukarı çıkılmaya başlandı..bana bir hurç verildi...şuan düşünüyorumda fasla ağır değildi sanırım..taşımaya başladım..ben yukarlara çıktıkca hurç ağırlaştı ben çıktıkça o ağırlaştı ve sonunda en uygun olmayan yere bıraktım onu...(üzgünüm)ardından cem girip aldı sağolsun.süpersin cem...
mağarada 13 saat kaldıktan sonra çıktığımda zombi gibiydim..ısınmak su içmek işemek,yemek ve sigara istiyordum..tüm ihtiyacım olan şeyler bunlardı..dünyevi zevklerden arınmıştım :)
bana isteklerimi verene tapabilirdim ki tam o anda aycan yardımıma yetişti..bir dediğimi iki etmedi.şuan isterse ona tapabilirim(yalan) çok teşekkürler aycan
mağaradan çıkıldı güsel bi uykudan sonra kamp toplandı ve yola çıkıldı..ben gelirken uyuduğum gibi dönüşte de uyudum...ilk uyandığımda bi hayratta durulmuştu..el yüz ayak yıkandı..serinledik güselce...ikinci uyandığımda bi lokanta önündeydik..güselce yemek yedik
1.5 metrelik pideler geldi..çeşit çeşit . süperdi..kaçıranlar gelemeyenler adına da bol bol yedim merak etmesinler .:D
3 üncü uyandığımda da kampüse varmıştık..
malzemeler indirildi..faaaliyet toplantısı yapıldı ve dağıldık..
(konya kampında günü kurtaran adam cem dir ..süpermencem.. emraha da batman diyebilriz sanırım )
işte benim gözümden konya kampı..gece geç saatlerde yazdığım için yanlışlar olabilir..şimdiden özür dilerim

Eşek Sıpası Kampa Giderse

Yazar: Ahmet Coşkun
Yazı Tarihi: 15 Haziran 2010

15-19 Mayıs 2010 Kastamonu - Küre Dağları - Topmeydanı

ASPEG - HÜMAK ortak araştırma faaliyeti

Okulda macera arayışı içindeyken tanıştım HÜMAK (Hacettepe Üniversitesi Mağara Araştırma Kulübü) ile. Doğada bir şeyler yapmanın benim için güzel olacağını düşünüyordum. Fakat bu kadar güzel olacağını tahmin etmemiştim. İşte böyle, okul döneminin başında, başladı benim “mağaracılığım”. Yatay mağaralara girdik en başlarda. Sonra, 2. dönem SRT eğitimleri almaya başladık ve ilk dikey mağaracılığımı Eskişehir’ de yaptım. Pek iniş yoktu. Fakat ilk olması yeterince heyecanlandırmıştı beni. Her ne kadar içimde kalsa da sevmiştim bunu. Daha bir meraklandırdı beni “mağaracılığa” karşı.
Dikey mağaracılığı Eskişehir’ den sonra küçümsemiştim. Fakat Küre dağlarında yaptığımız araştırma vs. den sonra hiç de öyle olmadığını anladım. Zırvalamayı kesip Kastamonu’yu anlatmaya başlayayım en iyisi…
Okulumuzun bahar şenliğinin ortasına denk gelmişti bu kampımız. O gün MFÖ konserinden gelip yola çıktık. Gece 12.00 – 1.00 civarlarıydı okuldan ayrıldığımızda. Yolculuğumuz içinde şoförümüz Lokman ağabey sağ olsun çok değişik duygular yaşattı bizlere… Sabahleyin Pınarbaşı’na vardık. Tabi ki, ilk yaptığımız şey işkembe çorbalarımızı yudumlamak idi. Çorbalarımızı içtikten sonra birkaç arkadaşımız bize katıldı. Onlar İstanbul’dan geliyorlardı. Alışveriş yaptıktan sonra kamp alanına doğru yola çıktık ve Küre dağlarında Topmeydanı’na kamp kuracağımız yere geldik. Hava gayet güzeldi. Bundan yararlanarak hemen çadırlarımızı kurduk ve dinlenmek için biraz yattık. Öğlen 2 civarlarında ben, Sinan ve İrem Döngelyanı Kuylucu’ ya girmek için kamptan çıktık. Kampa yakın bir yerdeydi bu mağara. Biraz yürüdükten sonra girişine vardık. Hemen mağaraya inmeye başladık. Mağara içinde biraz ilerledikten sonra ilk uzun inişimle karşı karşıya kaldım. “Acaba insem çıkabilir miyim?” düşüncesi kafamdayken atıverdim kendimi ipe. İnerken baya bir ıslandım bunu çok net hatırlıyorum. Mağaraya girme amacımız içerdeki bio-çeşitlilik için birkaç böcek bulmaktı. Ama içerde Sinan indiği yerde kurt ölüsü bulduğunu iddia etti. Biz oraya inmediğimiz için ne kadar doğru bilemeyeceğim. Ayrıca bir de semender bulduk içeride. Her ne kadar kampa getirildikten 2–3 gün sonra vefat etse de kendisini çok sevmiştik biz. İçerde biraz durduktan sonra sıra çıkışa gelmişti. Nerden gaza gelmiştim bilmiyorum; ama Sinan’ la yarışarak çıkmaya karar verdik. Sinan beni geçse de hiç fena çıkmadığımı düşünüyorum. Ayrıca mağaraya girerken girişte gördüğümüz çok güzel renkli (Lacivert gibi bir şeydi sanırım) böcek, biz çıkarken salakça debeleniyordu kaygan zeminde. O gün diğer mağaralara da başka gruplar girmişti. Kamp alanında kalan arkadaşlar da sağ olsunlar; mağaradan çıkanların sıcak yemeğini eksik etmiyorlardı. İlk gün bu şekilde geçti benim için.
İlk gece rahat bir uyku dileğiyle yatmıştım; oysaki sabahı unutmuşum. Erken saatlerde güneş çadırımıza vurmaya başladı. Çadırımız her ne kadar iyi olsa da doğanın o eşsiz gücüne dayanamadı. Kısacası Güneş yüzünden erkenden kalkmak zorunda kaldık. Kahvaltıyı yaptıktan sonra 6 kişilik bir ekip başka bir mağara araştırması için kamptan ayrıldı. Arkalarından baktım çok üzüldüm gittikleri için. Ama elden bir şey gelmiyordu. Arkadan gelen “Sorkun’a gidiyoruz.” lafını duyduktan sonra kendime geldim. Hemen hazırlandık ve Sorkun’a doğru 6 kişi yola çıktık. Teknolojinin (arabaların) bizi götürebildiği yere kadar gittik. Sonra tabanvay (yürüme) devam ettik. Yürümeye başladıktan sonra Ali arkadaşımız bize buraların hiç tekin olmadığını, gece çıkınca kaybolunabilme ihtimalinin çok yüksek olduğunu anlattı. Zira bir gün önce kendi başlarına benzer bir olay gelmişti. Ali’nin “şu ağaca, bu böceğe dikkatli bakın akşam çıkınca yön bulmada lazım olacak” şeklindeki telkinleriyle mağaramızın girişine geldik. Sorkun’ un iki girişi vardı. Birisinde ıslanmamak çok zor bir ihtimaldi ve üzerimde bu ıslanmaya dayanıklı şeyler olmadığından diğer girişten girmeye zorlandım. Diğer giriş direk inişle başlıyordu. İsmine baca demişlerdi galiba. Evet, evet baca ile başlıyordu bu giriş. Bir gün öncesinde döşenen yere kadar hızlıca indik. Ama döşenen yerler bitince kâbus dolu beklemeler başladı (Ekibimiz gayet hızlıydı ama benim ilk döşemeyi beklememden dolayı kâbus dolu demiş bulundum). Buradan dibe inmek eğlenceli, zorluydu.
Duvarı yalayarak geçme hareketleri, cadı kazanlarındaki sulara girme ihtimalleri ile doluydu burası. Özellikle bunu Cem arkadaşımız iyi hissetti. Mağaranın sonuna varınca önceden hiç inilmemiş bir yerin olduğunu gördük. Bir noktada birimizin geride durup bizim ipimizin atıldığı yeri koruması gerekiyordu. İşte bu fedakârlığı Cem yaptı. Kendisine bu noktada minnettarız. Ben, Ender ağabey, Ali ilerledik ve bir yerde iniş için döşeme yaptık. Ayrıca mağaranın diğer girişiyle bağlandığını düşündüğümüzden döşeme yapılırken yukarıda bir delik gördük. Buraya gidecek şanslı kişi ben seçildim. Biraz debelendikten sonra saygıdeğer deliğin kara delikten başka bir şey olmadığını keşfedebildim. Döşeme yapıldıktan sonra Ender abi aşağıya indi ve mağaranın sonuna geldiğini söyledi. Mağaranın dibinin öncesinden bilinene göre yaklaşık 10 metre daha aşağısına inmiş olduk. Geri döndüğümde Cem’in bıraktığımız yerinde olduğunu fakat biraz üşüdüğünü gördüm. Kendisini biraz ısıttıktan sonra (Nasıl ısıttığım hakkında yanlış düşüncelere kapılmayın) ikimiz hemen çıkışa başladık. Çıktığımızda gece olmuştu ve yön bulma konusunda Ali’nin de anlattıklarını kullanarak araçların yanına gittik. Hemen kampa giderek yemeğimizi yedik ve çadırlarımıza çekildik.
Güneşli bir uyanışla diğer bir gün başladı. Bu gün diğer kamptan gelen arkadaşlarımızdan aldığımız istihbarat ile Çovurmatepe’ ye girilmemiş bir kola girmeye karar verdik. Ben, Ender ağabey, Ebru ve Ahmet’ den oluşan 4 kişilik ekip kendimizi bu kutsal göreve adayacağımıza yemin ettikten sonra ormana daldık. Mağaraya gelirken Ebru hep mağaranın bir kaya içindeki oyuktan ibaret olduğunu tekrarlıyordu. Mağaradan çıkarken fikrinin değiştiğine eminim. Mağaraya geldiğimizde çok fazla girişinin olduğunu gördük. Birinden içeri geçtikten sonra girilmemiş kolda ilerledik. Fakat ilerledikçe genişledi ilerledikçe karmaşıklaştı. Bir delikten girdiğimde 4 tane yeni delikle karşılaştığımı hatırlayabiliyorum. Hep farklı yeni yerlerde gezdiğimi düşünüyordum. Fakat mağaranın girişinde dolandığımı mağaradan çıkarken fark ettik. Bu kolda sağa sola bakınarak ilerledik ve ilerledik. Boyumuzu geçen suların içinde balık gibi hissetmiştim kendimi. Bir ara boyu geçen bir yerden yüzerek geçerken Ebru çizmelerini suya düşürdü. Bu halde ilerlemeyeceğini söyleyince ve Ahmet arkadaşımızın kendini iyi hissetmemesinden dolayı mağaramızın sonunu göremeden geri dönmek zorunda kaldık. Dönerken ilk mağara dalışımı gerçekleştirdim ve Ebru’nun çizmelerini sudan çıkardım. Mağara hep yatay ilerliyordu. Çıkarken birkaç resim çekindik ve kampımıza dönmek üzere araca döndük. Ender ağabey sayesinde akşam yemeğimizi çok güzel bir manzara eşliğinde, Gurbettepe mağarasının girişinde, yaptık. Şunu da söylemeden geçemeyeceğim Gurbettepe mağarasının girişindeki şelalede kafamı yıkamam kendimi filmlerde hissettirdi. Bu gün kamp boyunca en güzel günümdü belki de… Akşam yemeğimizi yedikten sonra kampa geldik...
Kampta son günümüze geldiğimizde bu günün en zorlu günüm olacağını düşünmemiştim hiç. Sorkun’ un diğer koluna girip ölçüm yapılacağını öğrendim ve bunun iş için Ender ağabey, ben ve Ahmet Sücüllü seçildi. Bu mağarada son istasyona kadar indik. Fakat son istasyon mağaranın sonu değildi. Ender ağabey biraz daha inip inemeyeceğimizi kontrol etti. Ancak bunun yerine çıkışa geçmemiz gerektiğini düşündük. Görev dağılımına göre ben en önde metre ile çıkacak, Ender ağabey açıyı, doğrultuyu ölçecek, Ahmet en arkadan ipi toplayarak gelecekti. Aynen bunu yaptık. Fakat son istasyonlara(yani girişteki ilk istasyonlar) geldiğimizde ıslanmamak için bota binip bottan ipe geçiş yapmayı planladık. Bu noktada kendimi bir Sat komandosu gibi hissettim. Bottan ipe girip çıkış yapıyorduk. Her ne kadar yorulsam da bu duygu beni yeterince enerjiyle doldurdu. Fakat Ahmet’ in bu duyguyu o kadar hissetmemesi, bir istasyonun yeterince düzgün olmaması kendisinin istasyonda bana çaresizce bakarak kalmasıyla sonuçlandı. Bu yüzden o kadar yükle en yukarı çıkmanın verdiği rahatlık o kadar uzun sürmedi. Dönüp Ahmet’ in yüklerini de alıp yukarı çıkarttım ve evet bu sefer rahatladığımı hissetmiştim. Ama mağaranın girişine baktığımda ışık görüyordum. İçerde çok kaldığımın farkındaydım. “Acaba hipotermiye mi giriyorum?”,”Acaba kamptakiler çok kaldığımızdan bize bakmaya mı geldi?” ikileminden beni Ender ağabey sabah olduğunu açıklayarak kurtardı. Buradan sonra kampa döndük. Hemen tuluma girip yattığımı hatırlıyorum.
Öğlen civarlarında uyandım ve bir kampımızın daha sonuna geldiğini öğrendim. Her ne kadar şoförümüzün bir yere yetişmesi gerektiğini öğrenip tereddüt etsek de mecburiyetten arabaya bindik. Buradan, doğadan ayrılmanın verdiği hüzün ile beraber yola çıktık. Safranbolu’ da mola verdiğimizi ve hamamına girdiğimi hatırlıyorum. Ondan sonra galiba yarı uyanık halde geldim. Pek bir şey hatırlamıyorum. Geceye doğru Hacettepe Üniversitesi Beytepe yerleşkesine geldik. Malzemeleri okuldaki kulüp odasına bıraktıktan sonra Üniversite içindeki yurduma döndüm. Bu noktada da garip bir sevinçle yatağımda gözlerimi kapattığımı hatırlıyorum.
Bu kamp benim için aşırı bir tecrübe kazancıyla sonuçlandı. Bu kampta geçirdiğim günleri kolay kolay unutmayacağımı düşünüyorum. Son olarak eğer ki bu sporu yapmak isteyen birileri varsa ve bu yazıyı okuyorsa “Denemelisin!” demek istiyorum.
İyi bir hayat geçirmeniz dileğiyle, hoşça kalın.

Ahmet ÇOŞKUN

Küre milli parkı- Topmeydanı kampı(15-19 mayıs 2010)